Η ερλιχίωση του σκύλου προκαλείται συνήθως από το μικροοργανισμό που ονομάζεται Εhrlichia canis (Σπανιότερα στην Ελλάδα από τα Anaplasma platys και phagocytophilum) και μεταδίδεται στο ζώο από κρότωνες (τσιμπούρια) που είναι φορείς του μικροοργανισμού.

Η ερλιχίωση προκαλεί ποικίλα συμπτώματα στα προσβεβλημένα ζώα, μεταξύ των οποίων η ανορεξία, η κατάπτωση, ο πυρετός και η αιμορραγική διάθεση, εξαιτίας της μείωσης του αριθμού και της λειτουργικότητας των αιμοπεταλίων που παρατηρείται στους σκύλους που νοσούν.

Η διάγνωση της ερλιχίωσης, βασίζεται -μεταξύ άλλων- στην ανίχνευση αντισωμάτων έναντι της Ehrlichia στον ορό του αίματος του ζώου. Ωστόσο, τα αντισώματα δεν εμφανίζονται αμέσως μετά τη μόλυνση, αλλά μπορεί να περάσει ακόμα και ένας μήνας μέχρι να φτάσουν σε ανιχνεύσιμα επίπεδα.

Το φάρμακο εκλογής για την αντιμετώπιση της ερλιχίωσης είναι η δοξυκυκλίνη και η πρόγνωση των περιστατικών είναι καλή στις περισσότερες περιπτώσεις. Ωστόσο, σε μερικά από τα ζώα που έχουν προσβληθεί, η νόσος μπορεί να μεταπέσει στη χρόνια (μυελοκατασταλτική) μορφή της, η οποία είναι εξαιρετικά σοβαρή και η πρόγνωσή της είναι δυσμενής.

Μετά τη θεραπεία, πολλοί σκύλοι συνεχίζουν να έχουν θετικό αποτέλεσμα στην εξέταση για αντισώματα. Στην περίπτωση αυτή, μια ειδική εξέταση που ονομάζεται PCR μπορεί να μας δείξει αν υπάρχει ενεργός μόλυνση και συνεπώς ανάγκη επανάληψης της θεραπείας. Εάν όμως δεν υπάρχει η δυνατότητα πραγματοποίησης PCR, η απόφαση θα βασιστεί στις αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις του ζώου.

Ο καλύτερος τρόπος για να προλάβουμε την ερλιχίωση είναι να διατηρούμε το σκύλο μας και το περιβάλλον στο οποίο ζει καθαρό από τσιμπούρια, χρησιμοποιώντας τακτικά τα ειδικά απωθητικά και παρασιτοκτόνα σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο.

Πηγή: www.trihes.gr